İyi Bir Ebeveyn miyim?

Anne babalarla yaptığım atölyelerde en çok dikkat çeken ebeveynliğe dair duygularını konuştuğumuzda çocuk yetiştirirken her şeye yetebilme, bunalmışlık ve yetersizlik duygularını yoğun olarak dile getirmeleriydi.

Size iyi bir haber:)

Yapılan araştırmalardaki istatistikler diyor ki, sadece %40'ı doğru yapsanız bile çocuklarınız iyi ve sağlıklı olacak. Bu ne demek? Bunu zaman vurursak;

60 dakika üzerinden 24 iyi dakika,

24 saat üzerinden 9,6 iyi saat,

30 gün üzerinden 12 iyi gün,

52 hafta üzerinden 20 iyi hafta.

Eminim, bundan daha iyi dakikalar, günler, haftalar, aylar geçiriyorsunuzdur.

Eğer ebeveyn olarak sağlıklı ve mutlu iseniz çocuklarınızın da iyi olma ihtimali yüksektir. Eğer yaşamınızda sürekli stresli, bunalmışlık, huzursuzluk hissediyor ve dengesizlikler yaşıyorsanız bu duyguların nedenini bulmak için kendinize zaman ayırın. Çocuklu hayat yorucu olabilir. Yaşadığınız bu duygular çocukların yaşattıklarından bağımsız, sizinle alakalı olabilir. Çünkü çocukların iyilik hali anne babanın ruh haliyle ilintilidir.

Çocuğunuz eve girince ayakkabısını yerine koymuyorsa sizin başarısız olduğunuz anlamına gelmez. Ya da piyano çalarken dikkatsizlik yapıyorsa bu sizin doğru disiplin veremediğiniz anlamına gelmez. Ya da arada istemediğiniz şeyler yapıyorsa bu doğru kural koyamadığınız anlamına gelmez. Onlar için yaptıklarınıza minnet göstermemeleri sizi sevmedikleri anlamına da gelmez.

Kendinize endişelenecek ya da kafaya takacak milyonlarca şey bulabilirsiniz. Ya da yaşanan şeyler için pek çok argüman da geliştirebilirsiniz.

İyi ebeveyn olmak nedir? Ne yapılınca iyi ebeveyn olunur? Ben iyi bir ebeveyn miyim? bu soruları sormanız, üstüne düşünmeniz, kafa yormanız bile aslında iyi bir ebeveyn olduğunuzun göstergesidir. Önemli olan bir şeyleri iyi yapabilme çabanızdır.

Peki çocuklar ne ister biliyor musunuz?

Ebeveynlerini mutlu görmek ve onlarla bağ kurmak, onlarla etkileşim halinde olmak isterler. Anne babaları olarak bunları yapabilirsiniz. Siz rahatsanız onlar da rahat hissedecektir. Sizin mutlu olmanız onların da mutlu hissetmesi için bir nedendir. Bu mutlu olma halini iyi tanımlamamız lazım. Sizin mutluluğunuz çocuklarınızın istediğiniz gibi davranmalarından ya da çocuklarınız üzerinden elde edilen mutluluktan bağımsızdır. Onlar adına mutlu olmak, onlarla mutlu olmaktır asıl niyetimiz.

Ne hissettiğiniz çevrenizdekilerin sizin için yaptıklarından bağımsızdır. Mutlu olmak ya da olmamak sizin dışınızda yapılanlara, durumlara, kişilere yüklediğiniz anlamlarla ilgilidir. Aslında karşılaştığımız durumlar karşısında hislerimizi onlara yüklediğimiz anlamlarla biz belirliyoruz. "O böyle davranmazsa ben böyle hissetmem." değildir aslında. O kişinin öyle davranması değil, o davranışa bizim yüklediğimiz anlamdır hissettiğimiz.

Sizleri anne baba olarak sadece ebeveyn rolünüz tanımlamıyor. Pek çok meziyetiniz, iyi yaptığınız ya da taktığınız farklı şapkalarınız var. Hata yapabilirsiniz, eksik yapabilirsiniz, mükemmel olmak zorunda değilsiniz. Sadece çocuğunuza karşı samimi olmanız ve sevginizi göstermeniz yeterlidir. Anne baba olarak koyduğunuz sınırlara arada karşı çıkmaları, tepki göstermeleri çok doğaldır, bu sizin yetersiz ya da kötü ebeveyn olduğunuz anlamına gelmez. Anne babalık rolünüzü çok formülize etmeden iç sesinize de güvenin.